wake up call

easily distracted ....

*sigh ...

habang nangangarag ako sa pag-iisip kung anong gagawin ko para sa lintik na advertising na yan e kung anu-anong bagay ang tumatakbo sa utak ko.

bakit nga ba hirap hirap akong mag focus sa isang bagay lang?

naaalala ko tuloy yung libing nung lolo ko sa probinsya ... iyak na nga kmeng lahat ng iyak tpos may nadaanan lng kmeng palayan kung saan meron akong nakakatawang alaala ... ayun, tang ina ... muntik na akong matawa. ewan ko ba ... sobrang totoo naman yung lungkot ko nun e ... sa totoo lng hanggang ngayon naman nakakalungkot pa rin yung idea na wala na sya ... pero ewan ko ... palagi lang talaga sigurong may hollow part sa utak ko kaya nagkakaron palagi ng lugar para sa mga bagay na non-sense naman ... kahit pa sa gitna ng sobrang seryosong sitwasyon.

tulad ngayon ... kakasabi ko lang na nangangarag ako para sa advertising pero eto ... anong ginagawa ko? ... hahaha ang funny lng.

ewan ko .... siguro ngayon lng to ... siguro hindi ko naman na 'to iisip isipin mamaya ... pero fuck ... nakaka bother talaga ...

nakakabother dahil alam kong may mga pagkakapareho kme ...

tang ina ... kung meron akong isang bagay na ayaw kong maging ....

sya yun ... fuck ...

siguro ang sama na sabihin 'to ... pero fuck ayoko talaga ee ...

nakita ko naman kung pano sya pakitunguhan ng tao. ...

ewan ko ba ... tae ... ang sakit nun e ...

pero ... salamat.

salamat sa wake up call.

preservation o growth?

nakakatawa ... sabi ng pinsan ko "mi, bakit ganun? bakit kailangan ako na lang yung laging umintindi?"

sagot ko naman ... "ganun talaga ... ikaw yung may kaya e."

nakakatawang isipin kung gaano ko noon kinaaasaran ang phrase na yan ... noon ... well, minsan hanggnag ngayon naman e.

minsan nakakapagod lng tlga intindihin yung mga taong feeling mo hindi ka naman naiintindihan ... or fuck that ... YUNG HINDI KA INIINTINDI.

nakakatawa na merong isang tao na halos kapareho mo ng sitwasyon tapos nanghihingi ng advice sayo. kasi ma re realize mo na meron ka naman palang sagot sa mga sarili mong tanong ... kung bakit ba naman kasi kailangan pa ng ibang tao para maisip mo na ... "tae, ... oo nga noh ..."

oo, meron ka ngang sagot ... pero hindi naman kasi dun natatapos yun e ...

pano mo nga ba i a apply un sa sarili mo? ... mas madaling magadvice e ... mas madali makinig ... pero pag ikaw na ... nampucha ... wla na ...

nakakasakit lang minsan ... tang ina, nakaka sakit talaga ...

hindi ka naman kasi humihingi ng ka-kesohan ... minsan lang talaga ...

kahit awkward ... kahit weird ... kahit ... basta!

minsan ... masaya lang yung pakiramdam na pinapahalagahan ka ... yung kahit hindi mo naman tlga akailangan ... i re re assure ka na ... "putang ina pare ... kahit ganyan ka mahal kita." at sana hindi lang yun sa salita ... dahil kung yun at yun lang rin naman ...

tsk, kayang kaya kong sabihin na mahal ko si nina kahit alam kong ikakabaligtad yung ng sikmura ng maraming tao ... (kasama na yung sakin)

well, siguro nga ... pinapahalagahan ka nya sa paraan na alam nya ... siguro nga kailangan mo na lang i appreciate yun ... dapat ganun ...

pero tae, pano naman kung yung pamamaraang alam nya e yung parang nakakasakit?

gaano ba dapat kahaba yung pasensya mo?

hanggang saan ka ba dapat umintindi ...

hindi naman kasi ganun kadali e ... minsan kasi kahit naiintindihan mo nasasaktan ka pa rin ...

pano naman yun?

gusto kong umiyak ... tang ina lang talaga ...

bullshit ba 'ko sa pagrereklamo ng ganito ngayon?

may makakapag sabi ba na " e kupal ka pala e ... tinanggap mo yan ng ganyan e. minahal mo yan ng ganyan sya e. dapat alam mo na yan."

tsk ... siguro nga ang bullshit ko ... siguro nga ...

siguro meron isang version ng storya na 'to kung saan it is entirely my fucking fault ... sorry pero ... tang ina ... I WONT SAY SORRY FOR THAT

not this time ...

dahil hindi ko makita ... tang ina, hindi ko makita ... ...

nasasaktan ako e.

tang ina lang ...

malapit na 'kong mapagod e ...

well ... hindi pa naman as in ...

pero hihintayin ko pa ba yun?

hindi pwede ...

minsan lang kasi talaga may mga taong mas mahalaga kesa sa pride mo ... kaya magbababa ka ... kahit ano yang putang inang issue mo sa sarili mo ... magbababa ka.

pero hanggang saan naman ...

na mi miss ko yung sarili ko last year ...

siguro nga hindi rin maganda ang world peace para sa well being ko ...

siguro kailangan ko ng chaos sa paligid para mabulagan ako at hindi ko na problemahin yung sarili kong mga issues ... madali yun e ...

kaso peke ...

tang ina ... kelan ba 'ko nagkaproblema sa peke?

kelan nga ba?

nakalimutan ko na.

may nakapagsabi sakin na ako daw yung tipo ng tao na willing mag settle sa pekeng smooth interpersonal relationship para lang makaiwas sa confrontation ... para lang makaiwas sa gulo ... para makaiwas sa mga bagay na malamang sa malamang ay magbibigay sakin ng growth.

preservation o growth?

preservation o growth?

preservation o growth?

preservation o growth?

preservation o growth?

preservation o growth?

preservation o growth?

preservation o growth?

preservation o growth?

preservation o growth?

preservation o growth?

preservation o growth?

ano nga bang pipiliin ko ... for the longest time ... preservation ang palaging nananalo ... mas madali e ... growth ... ang sarap sana ... kaso bakit ba parang ang ilap?

minsan iniisip ko ... mailap nga ba ... o sadyang iniiwasan ko lang?

sa sitwasyon ngayon ... may sense pa ba na piliin ang preservation?

time and again yan ang pinipili ko ... pero bakit ganun ... kahit yung 'preserve' button yung pinipindot ko ... unti unti nag de deteriorate pa rin?

bakit?

tang ina bakit?

may mali ba sa proseso ko? ... dapat ba mas dinagdagan ko yung asin? or dpat ba sa walk in freezer ko nilagay?

too late na ba para piliin ang growth ... hindi pa naman siguro ... fuck hindi ako papayag na ganun ...

tang ina ... ang labo labo labo labo labo labo

ang alam ko lang ... masarap inumin ang malamig na Redhorse sa baso ng big uhaw na GULP

tang ina ... pero kahit na ... nakakasakit pa rin.